In mijn speurtocht loop je van persoon naar persoon.
In ARIS maak je dan personen aan die je begroeten.
Ongelofelijk simpel.
Oké, begroeten is nog geen echte interactie,
maar ik vind het er al best echt uitzien.
Hoe ongelofelijk simpel heb ik even opgenomen met Jing.
Met excuses voor de Flash (ik zal toch een Jing Pro aan moeten schaffen, geloof ik).
Omdat het vrij grote scherm zich niet mooi in deze blog embedt,
stuur ik je naar een andere pagina: Klik Hier.
Mooi is dat, ben ik de audio eronder kwijt geraakt.
Dat moet de volgende keer beter kunnen.
Het is hartverwarmend hoeveel hulp je krijgt als je twittert.
Over games en leren kreeg ik deze youtube:
Het idee om extra informatie elders in een database te stoppen vind ik aantrekkelijk.
Verdieping voor geïnteresseerden trekt dan het tempo van het spel niet omlaag.
Ik kreeg een alternatief voor ARIS toegespeeld: 7scenes
Zo'n uitwijkmogelijkheid is handig als ARIS onverhoopt zou stoppen.
Daar ben ik steeds bang voor, als ARIS weer een keer uit de lucht is.
ARIS is niet eens beta, dus er is een klein kansje dat ze zo'n project stoppen.
"Ik dacht meteen aan jou, toen ik dit las," tweette een collega.
Een mooi project, met flink wat meer iPods dan ik kan bekostigen.
Ik denk dat het lijkt op de housewarming-rondleiding op walkmans,
die we in de Onbedagtsaamheid ooit maakten.
ARIS belooft meer interactiviteit en ik hoop er het maximum aan deelnemerkeuzes uit te slepen.
Maar het zette me ook aan het denken over iets dat ik over het hoofd had gezien:
iPod-jasjes.
Die heb ik helemaal niet in mijn begroting gezet.
En waar gaan we de iPodjes synchen? iTunes op een PC op school?
Een collega vroeg of ik moeders mee op pad ga sturen, tijdens de speurtocht.
Goeie vragen allemaal.
Nog voor er een speurtocht is, is er genoeg om over na te denken.
Voor wie een project begint waar je niks vanaf weet, geef ik de raad: Twitter en blog over je project.
Gebruik je netwerk, zoals je netwerk jouw ervaringen gebruikt,
wanneer ze jouw project overnemen.
Wanneer ik veel balletjes in de lucht moet houden, zet ik het in een mindmap.
Ik heb -zoals je hieronder ziet- al nagedacht over de lesdoelen van de speurtocht
en de flowchart (volgorde van stations) voor de speurtocht is bijna af.
Ik zeg bijna, omdat de dialogen ook nog keuzes gaan geven, denk ik.
Next: nadenken over spellol, "gamyness",
en hoe ik dat ga integreren in de flowchart van het verhaal.
Denk je dat je kunt bijdragen?
De mindmap staat in wikimode, je kunt er zo in typen.
(voor wie Mindmeister nog niet kent: schuif de map op en neer om te kunnen lezen)
Ik ga een speurtocht maken met techniek die ik niet ken, over een onderwerp waar ik niks vanaf weet. Over uitdaging gesproken.
Foto van onze school, geleend van de Heemkundekring
Om meer over mijn onderwerp te weten te komen heb ik de Heemkundekring ingeschakeld. Zij konden mij markante dorpsfiguren geven uit de tijd van het overlijden van Bleinde Drieka. Prachtige namen zoals D'n Dikken Tinus en Hete Sjef of Trien van Gerritje Rob. Mijn tante, die gelukkig nieuwjaar kwam wensen, kende nog het laatste nichtje van Bleinde Drieka: 'ze zal 't leuk vinden als je d'r opzoekt in Hoefzicht'.
Het verhaal bevat -door een niet-historische draai-een mysterie: Bij de verdeling van de erfenis van Bleinde Drieka blijken haar oorbellen kwijt. Aan de beste leerlingen van de klas van meester Knoops de taak om ze te lokaliseren. In het echt zijn ze geschonken en vind je ze op een bijzondere plaats. Maar dat weten nog maar weinig mensen meer.
Het verhaal loopt, de techniek wacht nog even geduldig. MediaMachtig vraagt om het project samen met een maatje te doen. Ik vroeg op twitter om een maatje en een heleboel mensen hebben hun hulp aangeboden. Paul twitterde: "als je vragen hebt of je hebt feedback nodig, laat maar weten." Een andere Paul schoof het internetkundige brein achter Klickr! naar voren: "Vraag Karel!" Karel liet weten: "Ik ben altijd in voor iets nieuws. Leuk om met QR-codes een speurtocht uit te zetten, nog nooit gedaan." Isidore, opgetrommeld door Margreet, meldde zich in een tweet: "Misschien wil ik wel helpen. DM me!" En Margreet twitterde dat ik niet hoefde te kiezen, werken met meerdere maatjes mag best. Ik noem ze niet allemaal op, maar iedereen die mijn tweet om hulp beantwoordde: Dankjewel voor het aanbieden van je standby. Ik twitter om hulp als ik je nodig heb.
De historische achtergrond, de techniek, ik ben goed op weg. Maar een speurtocht heeft ook opdrachten nodig, er moet denkwerk verzet worden. Een collega, die onovertroffen is in Brabantse spreekwoorden, gaat ook ingeschakeld worden. Zij weet nog van niks, maar ze kan ongetwijfeld een pittig puzzeltje in elkaar zetten. Want dit is een speurtocht, je krijgt de delen van de oplossing niet voor niets.
Toneelclub De Verrassing, gespecialiseerd in streektoneel, wil ik t.z.t vragen voor de filmpjes.
Ik heb besloten de filmpjes pas op het laatst toe te voegen,
en van te voren met tekst en eventueel foto's te werken.
Gaandeweg maak ik het mezelf zo moeilijk als het maar kan.
Deze vakantie ga ik proberen één encounter uit te schrijven:
Die van Hete Sjef, die je in zijn gezicht uiteraard Mijnheer van Hoof noemt.
Wat kun je aan hem vragen, wat lost hij op, welke opdracht laat hij je doen,
hoe kom je dichter bij de oplossing?
Leuk hoor.
Als ik niet uitkijk, schiet het nakijken erbij in.
Ik zocht naar een verhaal dat ik kon verbinden met iets historisch.
Iets wat leerlingen bekend maakt met het leven zoals het vroeger was,
maar dan bij ons, in ons dorp, de geschiedenis van familie van leerlingen.
Bovendien wilde ik een mysterie, iets wat op een zoektocht kon lijken.
Als ik er niet warm voor loop, dan zullen mijn speurneuzen dat ook niet doen.
Het verhaal moet aansluiten op wat mijn speurneuzen willen (inbreng, beweging, zich slim voelen)
Het verhaal moet aansluiten op de wereld van mijn speurneuzen (simpele bediening, mindset)
Toen viel mij het verhaal in, dat ik jaren geleden had gehoord, toen mijn groep 8 een rondleiding verzorgde tijdens monumentendag.
Een verhaal over oorbellen.
Oorbellen waar ik jaren voor had gestaan en nooit gezien. Die bovendien van een bijzonder persoon waren geweest, zo'n honderd jaar geleden.
Geen belangrijk persoon, geen beroemdheid, geen weldoener.
Bleinde Drieka.
De vorige draagster van de oorbellen
die je pas ziet, als je weet dat ze er zijn.
Ik had een korte presentatie gehouden bij de aftrap van MediaMachtig, over mijn wiki in groep 8. Margreet vroeg me waarom ik nog geen aanvraag had ingediend. Een goeie vraag.
Het zat 'm niet in een tekort aan ideeën.
Misschien was haar vraag net het duwtje dat ik nodig had. Ik besloot MITAR te gaan verkennen, omdat ik dat zo'n inspirerende keynote vond op de Onderwijsdagen.
Ik vond 2 bedenkingen bij het maken van een speurtocht met MITAR: kosten en apple.
1. de kosten
Denkend over de hardware (smartphones) bedacht ik dat het te duur was voor een basisschool.
Je betaalt voor een abonnement en je gebruikt ze niet eens maandelijks.
Dan zijn iPods in combinatie met een MiFi goedkoper.
Bovendien zijn de iPods te gebruiken in combinatie met automatiserings-apps. 2. het platform
Ik ben geen echte iProfeet. Ik ben de eerste die overstapt als ik met een PC zou kunnen, wat ik met mijn Mac doe. Als semi-digibeet ben ik echter veroordeeld tot de Mac. MITAR werkt niet met het platform van mijn gedwongen keuze. Jammer. Next.
Naast MITAR is er ARIS. Open en Mac.
Conclusie:
Als ik een digispeurtocht ga maken, is het met iPods en ARIS.
Gisteren gingen de Machtigen van MediaMachtig akkoord:
"Maak die speurtocht. Wij zorgen voor het geld."
Wow.
