Ik ga door met ARIS, maar ARIS zelf zit ook niet stil.
Vanaf deze versie (1.4) hoef je de gameserver niet meer te veranderen om de spellen op je Pod te spelen. Dat is wel zo handig.
Ik heb een walkthrough gemaakt voor wie de spellen wel eens wil bekijken, maar door mijn vorige stappenplan hopeloos in de knoei raakte.
Sorry daarvoor, Wim.
Dat is het spannende van alpha-ware: het wordt steeds meer AF terwijl je d'r aan werkt.
maandag 11 juli 2011
dinsdag 31 mei 2011
de belangrijkste rampen
Niets liep gesmeerd in dit project. De belangrijkste rampen heb ik hieronder opgesomd. Nou ja, rampen ... als je lekker bezig bent is iedere ramp een uitdaging om je beheersing te tonen. Beheersing van jezelf en van je materie: de e-speurtocht.
Allereerst: Het werkt niet.
Oké, het werkt wel, maar met een omweggetje. Niet zoals ‘t zou moeten werken. Mijn idee van iPods met MiFi was een hypothese geboren uit zuinigheid. Een iPhone is duurder dan een Pod met MiFi. Zowel in aanschaf als in gebruik. In een MiFi gaat een prepaid data-kaartje: alleen te gebruiken als je de Pod gebruikt buiten ‘t bereik van de WiFi van school. Maar dan blijkt de geolocatie van ‘t geheel niet echt precies. Ik zie mezelf bewegen op de kaart op ‘t schermpje van de Pod: als een Sint over de daken van de overkant. Soms sta je bovenop de plaats waar ik een marker in de kaart heb gezet, en er gebeurt niks. Helemaal niks. iPods hebben namelijk geen GPS, zoals de iPhone. Wist ik niet. Het systeem waarbij je Pod afgaat als je in de buurt van een marker komt, werkt soms wel, soms niet. Ik zou niet weten waarom ‘t ding plotseling afgaat, terwijl je je al een half uur stond af te vragen waarom-ie ‘t niet wil doen. Ik denk dat ‘t te maken heeft met de precisie van GPS, die de Pod/MiFi niet heeft.
De omweg: ARIS heeft een quicktravel-knop, waarmee je het systeem kunt omzeilen. Wanneer je stations aanmaakt, klik je die mogelijkheid gewoon even aan. Mijn testers: “Maar dan kun je ook gewoon op een bankje gaan zitten!” Da’s inderdaad een nadeel. Want dan ben je zo terug in de klas.
Pod en MiFi: effe verbinding maken
Het vereist een handigheidje om de Pod op de MiFi aan te sluiten. Dat staat niet in de handleiding van de MiFi. De handleiding zegt: kaartje in de MiFi, aanzetten, kies de MiFi als je netwerk, verander de fabrieksinstellingen voor de veiligheid. Dat laatste lukt wel met laptop maar niet met de Pods. Wanneer je de Pod op ‘t MiFi-netwerk hebt aangesloten, start je Safari (de browser van de Pod). Safari zegt vriendelijk doch beslist dat er geen internetverbinding actief is. De truc is in plaats van de in de handleiding gegeven URL de URL-code in te typen: http://192.168.1.1 en vervolgens onder “internet” het profiel te specificeren. De Pod kiest daar standaard ‘t ‘lege’ profiel 1. Het duurde enkele weken voordat ik daar achter was.
QR-troubles.
Dan maar via QR-codes? Nou, dat viel tegen. De QR-codes achter glas zijn niet te herkennen door de software als ‘t glas te erg spiegelt. En ongelofelijk maar waar: Dat doet ‘t al snel. En QR-codes op ronde paaltjes herkent-ie ook niet. Die vervormen de vierkantjes te erg. De kleine lens van de Pod vindt ‘t al snel te donker. Je moet de Pod tamelijk stil houden als je een foto maakt van de QR-code. Wel eens de stabiliteit van een groep3-handje gezien? Vergrote QR-codes met de cijfercodes eronder bleken de oplossing. Even de codes ophangen voordat we de tocht gaan lopen, dus.
Lekker handige skin?
Ik had er bij mijn aanvraag niet aan gedacht: een hoesje voor de Pods. Ik dacht er pas aan toen Meester Jeroen, mijn stagiair, zijn Pod liet zien. Geen hoesje, flinke ster in een hoek: “Gevallen, maar hij doet ‘t nog goed”. Ik griste de iPods mee naar huis en niemand heeft er meer aangezeten tot ze een Heel Dik Hoesje hadden. De foto’s hadden meteen veel meer ruis: het gevolg van het donker tunneltje van ‘t hoesje voor de toch al kleine lens. Nou ja, voor mooie foto’s nemen we een camera.
Vandaag, 31 mei, stopt het MediaMachtig project. Maar ik ben nog lang niet klaar. Sterker nog: we komen pas net op stoom! Ook deze blog gaat nog even door. Want 't einde van 't project heeft niks te maken met de zoektocht naar een speurtocht. Die is pas over als de dikke mevrouw heeft gezongen.
Allereerst: Het werkt niet.
Oké, het werkt wel, maar met een omweggetje. Niet zoals ‘t zou moeten werken. Mijn idee van iPods met MiFi was een hypothese geboren uit zuinigheid. Een iPhone is duurder dan een Pod met MiFi. Zowel in aanschaf als in gebruik. In een MiFi gaat een prepaid data-kaartje: alleen te gebruiken als je de Pod gebruikt buiten ‘t bereik van de WiFi van school. Maar dan blijkt de geolocatie van ‘t geheel niet echt precies. Ik zie mezelf bewegen op de kaart op ‘t schermpje van de Pod: als een Sint over de daken van de overkant. Soms sta je bovenop de plaats waar ik een marker in de kaart heb gezet, en er gebeurt niks. Helemaal niks. iPods hebben namelijk geen GPS, zoals de iPhone. Wist ik niet. Het systeem waarbij je Pod afgaat als je in de buurt van een marker komt, werkt soms wel, soms niet. Ik zou niet weten waarom ‘t ding plotseling afgaat, terwijl je je al een half uur stond af te vragen waarom-ie ‘t niet wil doen. Ik denk dat ‘t te maken heeft met de precisie van GPS, die de Pod/MiFi niet heeft.
De omweg: ARIS heeft een quicktravel-knop, waarmee je het systeem kunt omzeilen. Wanneer je stations aanmaakt, klik je die mogelijkheid gewoon even aan. Mijn testers: “Maar dan kun je ook gewoon op een bankje gaan zitten!” Da’s inderdaad een nadeel. Want dan ben je zo terug in de klas.
Pod en MiFi: effe verbinding maken
Het vereist een handigheidje om de Pod op de MiFi aan te sluiten. Dat staat niet in de handleiding van de MiFi. De handleiding zegt: kaartje in de MiFi, aanzetten, kies de MiFi als je netwerk, verander de fabrieksinstellingen voor de veiligheid. Dat laatste lukt wel met laptop maar niet met de Pods. Wanneer je de Pod op ‘t MiFi-netwerk hebt aangesloten, start je Safari (de browser van de Pod). Safari zegt vriendelijk doch beslist dat er geen internetverbinding actief is. De truc is in plaats van de in de handleiding gegeven URL de URL-code in te typen: http://192.168.1.1 en vervolgens onder “internet” het profiel te specificeren. De Pod kiest daar standaard ‘t ‘lege’ profiel 1. Het duurde enkele weken voordat ik daar achter was.
QR-troubles.
Dan maar via QR-codes? Nou, dat viel tegen. De QR-codes achter glas zijn niet te herkennen door de software als ‘t glas te erg spiegelt. En ongelofelijk maar waar: Dat doet ‘t al snel. En QR-codes op ronde paaltjes herkent-ie ook niet. Die vervormen de vierkantjes te erg. De kleine lens van de Pod vindt ‘t al snel te donker. Je moet de Pod tamelijk stil houden als je een foto maakt van de QR-code. Wel eens de stabiliteit van een groep3-handje gezien? Vergrote QR-codes met de cijfercodes eronder bleken de oplossing. Even de codes ophangen voordat we de tocht gaan lopen, dus.
Lekker handige skin?
Ik had er bij mijn aanvraag niet aan gedacht: een hoesje voor de Pods. Ik dacht er pas aan toen Meester Jeroen, mijn stagiair, zijn Pod liet zien. Geen hoesje, flinke ster in een hoek: “Gevallen, maar hij doet ‘t nog goed”. Ik griste de iPods mee naar huis en niemand heeft er meer aangezeten tot ze een Heel Dik Hoesje hadden. De foto’s hadden meteen veel meer ruis: het gevolg van het donker tunneltje van ‘t hoesje voor de toch al kleine lens. Nou ja, voor mooie foto’s nemen we een camera.
Vandaag, 31 mei, stopt het MediaMachtig project. Maar ik ben nog lang niet klaar. Sterker nog: we komen pas net op stoom! Ook deze blog gaat nog even door. Want 't einde van 't project heeft niks te maken met de zoektocht naar een speurtocht. Die is pas over als de dikke mevrouw heeft gezongen.
zondag 29 mei 2011
speurtocht zonder iPod kan ook
Je kunt mijn twee speurtochten bekijken op je iPod of iPhone als je de ARIS-app hebt gedownload. Zet ARIS op de stagingserver (instellingen - ARIS - ServerURL: http://arisgames.org/stagingserver1 ) en speel de speurtochten HaaienHarry en De oorbellen van Bleinde Drieka. Via quicktravel mis je het wandelen door ons mooie dorp, maar zie je wel alles wat de speurtochtlopers op hun iPod zouden zien.
Voor wie met andere handhelds wil werken heb ik gekeken naar alternatieven:
Codex Kit had ik vorig jaar uitgeprobeerd tijdens een congres waar ik met mijn groep 8 was. Het bedrijf levert alles (software en PDA’s) in één pakketje. Maar hun site is niet bijgehouden en de Youtube waar je Codex Kit aan de slag ziet, is verwijderd. Misschien is dit niet meer de meest up-to-date keuze. Laten we wel wezen: PDA’s? Anderzijds: vorig jaar was dit state-of-the-art, the bees knees.
MITAR, de augmented reality game-making app van MIT, werkt in Android. Dit was de software die ‘t eerst mijn aandacht trok. Op de site van MITAR zie je nog maar weinig activiteit, maar schijn bedriegt. MITAR wordt verspreid door cursussen voor leerkrachten. In een voorbeschouwing van zo'n cursus las ik dat er een 'next generation MITAR' aankomt. Klinkt goed. Maar de nadruk op 'volg onze cursus' in plaats van 'begin gewoon' doet me vermoeden dat MITARs leercurve minstens stijgijzers vraagt.
7Scenes is de enige app die een Nederlandse tocht laat zien op de voorpagina en wordt gebruikt om een lineair verhaal te vertellen. Het ziet er minder interactief uit, minder gamy. Het is meer een wandeling waarbij je foto’s, films en informatie krijgt. Op hun site staan prachtige voorbeelden van augmented stadswandelingen. Het is geen alpha-software zoals ARIS, dus een veel veiliger optie.
Layar is de meest bekende app, voor iOS, Android en Symbian. Layar is 'n gebruikers-app en niet echt gericht op de gemiddelde juf als maker van een wandeling. De site van Layar is weinig uitnodigend voor juffen(m/v) die eens een speurtochtje willen creëren. Het lijkt me meer gericht op media-professionals. Maar als je je daardoor niet laat afschrikken, dan zit je natuurlijk wel te werken in de top, de meest platform-vriendelijke software.
Voor wie niet de iPhone 't probleem is, maar de alpha-status van ARIS (omdat je niet houdt van bugs, van stilgelegde servers, op tilt rakende, langzaam werkende editors die je soms om de vijf minuten weer op moet starten), is er Whatwasthere. Dat is de meest gemakkelijke van alle sites die ik heb gezien. Je uploadt een historische foto en kunt 'm daarna plaatsen in Google Streetview. Nadeel: je kunt er geen verhaal kwijt, alleen oude foto's.
In hoog tempo komen er Augmented Reality aanbieders bij. Wanneer je een e-speurtocht of een stadswandeling voor je klas wilt maken, zou ik zeker even rondzoeken naar de meest creator-vriendelijke. Want hoe vriendelijk ARIS ook is, ik heb er toch wat meer uurtjes inzitten dan ik eigenlijk had gepland.
zaterdag 23 april 2011
The Jam, terugkijkend
De donderdag en vrijdag na de ARIS Global Game Jam was ik echt moe.
Als ik te lang doorga achter de computer, dan merkt ik dat later in de week.
En toch denk ik dat de return on investment flink positief is.
- Het was enorm leuk om te doen.
De vriendelijke mailtjes om hulp aan te bieden,
de aardige opmerkingen over de chat,
de tijdsdruk om één slide te maken waarin ik alles zeg over mijn speurtocht.
Terwijl ik zat te werken, had ik op de achtergrond de Adobe Connect lopen
en zag ik andere teams hard werken om een game te voltooien.
Op een heel rustige manier was dat heel gezellig en stimulerend.
- Ik heb leren werken in een online vergadering omgeving,
dat doe je als basisschooljuf eigenlijk veel te weinig.
- Ik weet nu hoe ik een game moet publiceren,
want zover was ik nog niet gekomen met mijn 'echte' speurtocht.
- Het geluidloze gejuich bij het afsluiten van de Game Jam was zo bijzonder.
Ik had nog nooit een juichende chat meegemaakt en het was hartverwarmend.
- Wanneer ik in het Engels moet presenteren, hakkel ik NOG meer dan in het Nederlands. Volgende keer ga ik m'n tekst voorlezen.
Ja. Volmondig. Ik kijk uit naar de volgende Global Game Jam.
Maar hopelijk met meer Nederlandse deelnemers.
Hou Twitter in de gaten.
The Jam
Het is gelukt! Het kan!
In drie dagen kan een juf 'n speurtocht maken met ARIS.
Gewoon, na school, met vergaderingen erbij.
Ik had nog nooit een speurtocht afgemaakt,
maar ik had al wel veel functies van ARIS verkend,
moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen.
Het is geen ingewikkelde speurtocht geworden,
heel rechttoe-rechtaan, van de ene stop naar de andere.
De interactie is heel beperkt:
je leest een stukje van het verhaal
je krijgt een briefje met aanwijzing
en daar loop je naartoe om het volgende stuk te lezen
en het volgende briefje te krijgen.
Qua game niveau nul, natuurlijk.
Maar MET tekeningen en met een verhaal verzonnen door groep3.
Op de afsluitende game-show kreeg ik over dat laatste juichende opmerkingen:
de betrokkenheid van kinderen bij zo'n speurtocht is verzekerd.
Groep 3 stond inderdaad te springen bij de eerste playtest:
"Jouw tekening! Kom eens kijken!"
Ook het wonder van de QR-codes (de iPods hebben geen GPS) was groot.
Dat je met 't maken van een foto van een verzameling vierkantjes
de volgende stop kunt zien! Wow.
Groep 3 heeft hun speurtocht nog niet zelfstandig gelopen.
Doen we na de voorjaarsvakantie.
Als ik stevige hoesjes heb voor de Pods.
Wat kan een mens toch voorzichtig zijn met die prachtige pods.
Voor wie geen Pod heeft heb ik een filmpje gemaakt.
Zo kun je toch, zonder te wandelen een idee krijgen
van de speurtocht van groep 3.
In drie dagen kan een juf 'n speurtocht maken met ARIS.
Gewoon, na school, met vergaderingen erbij.
Ik had nog nooit een speurtocht afgemaakt,
maar ik had al wel veel functies van ARIS verkend,
moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen.
Het is geen ingewikkelde speurtocht geworden,
heel rechttoe-rechtaan, van de ene stop naar de andere.
De interactie is heel beperkt:
je leest een stukje van het verhaal
je krijgt een briefje met aanwijzing
en daar loop je naartoe om het volgende stuk te lezen
en het volgende briefje te krijgen.
Qua game niveau nul, natuurlijk.
Maar MET tekeningen en met een verhaal verzonnen door groep3.
Op de afsluitende game-show kreeg ik over dat laatste juichende opmerkingen:
de betrokkenheid van kinderen bij zo'n speurtocht is verzekerd.
Groep 3 stond inderdaad te springen bij de eerste playtest:
"Jouw tekening! Kom eens kijken!"
Ook het wonder van de QR-codes (de iPods hebben geen GPS) was groot.
Dat je met 't maken van een foto van een verzameling vierkantjes
de volgende stop kunt zien! Wow.
Groep 3 heeft hun speurtocht nog niet zelfstandig gelopen.
Doen we na de voorjaarsvakantie.
Als ik stevige hoesjes heb voor de Pods.
Wat kan een mens toch voorzichtig zijn met die prachtige pods.
Voor wie geen Pod heeft heb ik een filmpje gemaakt.
Zo kun je toch, zonder te wandelen een idee krijgen
van de speurtocht van groep 3.
zondag 27 maart 2011
ARIS Global Game Jam
Zou dat kunnen, in twee dagen een speurtocht maken met ARIS?
ZELFS als je overdag gewoon lesgeeft?
Het lijkt me sterk, maar wie niet waagt...
Van 18 tot 20 april ga ik het proberen en wie wil mag meedoen,
want ik ben ARIS Base Camp in the Netherlands.
Ik heb koffie en thee, Mac's en Pods (ik hoop die laatste inderdaad in meervoud)
een flink aantekeningenbord (mijn kastdeuren)
en brood en soep als avondeten (met dank aan MediaMachtig).
Vanuit ARIS headquarters hebben we een helpdesk voor als we vastlopen,
maar sinds kort is er ook een ARIS Manual.
Ik probeer tegen die tijd de "Basic Workshop Guide" uit te hebben.
De dag in Wisconsin begint 6 uur later dan de onze,
dus kunnen we de aftrap mooi volgen na onze werkdag.
Terwijl de ARIS-poot in de VS nog lekker doorjamt in hun vroege namiddag,
houden wij 't om 20:00 uur voor gezien.
Het eindfeestje, de verkiezing van 't mooiste spel is op woensdag, 20:30 onze tijd,
kunnen we misschien nog net meepikken.
Meer weten? Laat me wat weten in de comments!
ZELFS als je overdag gewoon lesgeeft?
Het lijkt me sterk, maar wie niet waagt...
Van 18 tot 20 april ga ik het proberen en wie wil mag meedoen,
want ik ben ARIS Base Camp in the Netherlands.
Ik heb koffie en thee, Mac's en Pods (ik hoop die laatste inderdaad in meervoud)
een flink aantekeningenbord (mijn kastdeuren)
en brood en soep als avondeten (met dank aan MediaMachtig).
Vanuit ARIS headquarters hebben we een helpdesk voor als we vastlopen,
maar sinds kort is er ook een ARIS Manual.
Ik probeer tegen die tijd de "Basic Workshop Guide" uit te hebben.
De dag in Wisconsin begint 6 uur later dan de onze,
dus kunnen we de aftrap mooi volgen na onze werkdag.
Terwijl de ARIS-poot in de VS nog lekker doorjamt in hun vroege namiddag,
houden wij 't om 20:00 uur voor gezien.
Het eindfeestje, de verkiezing van 't mooiste spel is op woensdag, 20:30 onze tijd,
kunnen we misschien nog net meepikken.
Meer weten? Laat me wat weten in de comments!
maandag 21 februari 2011
De grote lijn
Het verhaal had ik in mijn hoofd,
de begroetingen van de NPC's (virtuele personen) gemaakt,
het was tijd om eens verder te gaan.
ARIS heeft een aantal leuke kneepjes, zoals "upload een foto op ongeveer deze plaats".
Ik bedacht dat het uploaden van een foto van jezelf
wel een leuke startopdracht zou kunnen zijn.
Een foto van jezelf is met een iPod namelijk heel makkelijk:
je opent de foto-app en zet de camera op voorkant i.p.v achterkant.
Een tweede leuke mogelijkheid binnen ARIS is het maken van voorwaarden:
voordat je die foto hebt gemaakt, kun je niet aan de speurtocht beginnen.
Of: tenzij je een boodschap voor Sjef hebt gedaan, kun je niet naar Trien.
En: pas als je met Frans de Slachter hebt gesproken is Marie van de Pastoor thuis.
Terwijl ik zo bezig was, kreeg ik het niet meer op een rijtje.
Wie staat waar en wanneer zegt een NPC wat en wie konden de speurtochtlopers nu zien?
Een diagram, dat is wat ik nodig had.
Toen mijn diagram af was, kreeg ik bericht van de heemkundekring:
de oorbellen, waarvan iedereen wéét dat ze van Bleinde Drieka waren,
die staan in de inventaris van de kerk.
"Twee oude oorbellen, geschonken door bemiddeling van Mej. Theodora Kloppenburg,
afkomstig van hare moeder"
Niet door Drieka, dus.
Van het hele verhaal van mijn speurtocht deugt ineens geen spatje meer.
Arghhhhh!
Licht paniekerig zocht ik in mijn hoofd naar een even leuk verhaal, maar er was even niks.
In tweede instantie bedacht ik dat, gewapend met deze wetenschap,
ik een volkswijsheid kan ontmaskeren in een speurtocht. Is toch ook leuk.
Maar als historica schaam ik me natuurlijk wel de ogen uit mijn kop.
Research, juf. En niet roepen wat iedereen altijd weet.
Hieronder diagram twee.
De link geeft een leesbare versie.
de begroetingen van de NPC's (virtuele personen) gemaakt,
het was tijd om eens verder te gaan.
ARIS heeft een aantal leuke kneepjes, zoals "upload een foto op ongeveer deze plaats".
Ik bedacht dat het uploaden van een foto van jezelf
wel een leuke startopdracht zou kunnen zijn.
Een foto van jezelf is met een iPod namelijk heel makkelijk:
je opent de foto-app en zet de camera op voorkant i.p.v achterkant.
Een tweede leuke mogelijkheid binnen ARIS is het maken van voorwaarden:
voordat je die foto hebt gemaakt, kun je niet aan de speurtocht beginnen.
Of: tenzij je een boodschap voor Sjef hebt gedaan, kun je niet naar Trien.
En: pas als je met Frans de Slachter hebt gesproken is Marie van de Pastoor thuis.
Terwijl ik zo bezig was, kreeg ik het niet meer op een rijtje.
Wie staat waar en wanneer zegt een NPC wat en wie konden de speurtochtlopers nu zien?
Een diagram, dat is wat ik nodig had.
Toen mijn diagram af was, kreeg ik bericht van de heemkundekring:
de oorbellen, waarvan iedereen wéét dat ze van Bleinde Drieka waren,
die staan in de inventaris van de kerk.
"Twee oude oorbellen, geschonken door bemiddeling van Mej. Theodora Kloppenburg,
afkomstig van hare moeder"
Niet door Drieka, dus.
Van het hele verhaal van mijn speurtocht deugt ineens geen spatje meer.
Arghhhhh!
Licht paniekerig zocht ik in mijn hoofd naar een even leuk verhaal, maar er was even niks.
In tweede instantie bedacht ik dat, gewapend met deze wetenschap,
ik een volkswijsheid kan ontmaskeren in een speurtocht. Is toch ook leuk.
Maar als historica schaam ik me natuurlijk wel de ogen uit mijn kop.
Research, juf. En niet roepen wat iedereen altijd weet.
Hieronder diagram twee.
De link geeft een leesbare versie.
Abonneren op:
Posts (Atom)