Allereerst: Het werkt niet.
Oké, het werkt wel, maar met een omweggetje. Niet zoals ‘t zou moeten werken. Mijn idee van iPods met MiFi was een hypothese geboren uit zuinigheid. Een iPhone is duurder dan een Pod met MiFi. Zowel in aanschaf als in gebruik. In een MiFi gaat een prepaid data-kaartje: alleen te gebruiken als je de Pod gebruikt buiten ‘t bereik van de WiFi van school. Maar dan blijkt de geolocatie van ‘t geheel niet echt precies. Ik zie mezelf bewegen op de kaart op ‘t schermpje van de Pod: als een Sint over de daken van de overkant. Soms sta je bovenop de plaats waar ik een marker in de kaart heb gezet, en er gebeurt niks. Helemaal niks. iPods hebben namelijk geen GPS, zoals de iPhone. Wist ik niet. Het systeem waarbij je Pod afgaat als je in de buurt van een marker komt, werkt soms wel, soms niet. Ik zou niet weten waarom ‘t ding plotseling afgaat, terwijl je je al een half uur stond af te vragen waarom-ie ‘t niet wil doen. Ik denk dat ‘t te maken heeft met de precisie van GPS, die de Pod/MiFi niet heeft.
De omweg: ARIS heeft een quicktravel-knop, waarmee je het systeem kunt omzeilen. Wanneer je stations aanmaakt, klik je die mogelijkheid gewoon even aan. Mijn testers: “Maar dan kun je ook gewoon op een bankje gaan zitten!” Da’s inderdaad een nadeel. Want dan ben je zo terug in de klas.
Pod en MiFi: effe verbinding maken
Het vereist een handigheidje om de Pod op de MiFi aan te sluiten. Dat staat niet in de handleiding van de MiFi. De handleiding zegt: kaartje in de MiFi, aanzetten, kies de MiFi als je netwerk, verander de fabrieksinstellingen voor de veiligheid. Dat laatste lukt wel met laptop maar niet met de Pods. Wanneer je de Pod op ‘t MiFi-netwerk hebt aangesloten, start je Safari (de browser van de Pod). Safari zegt vriendelijk doch beslist dat er geen internetverbinding actief is. De truc is in plaats van de in de handleiding gegeven URL de URL-code in te typen: http://192.168.1.1 en vervolgens onder “internet” het profiel te specificeren. De Pod kiest daar standaard ‘t ‘lege’ profiel 1. Het duurde enkele weken voordat ik daar achter was.
QR-troubles.
Dan maar via QR-codes? Nou, dat viel tegen. De QR-codes achter glas zijn niet te herkennen door de software als ‘t glas te erg spiegelt. En ongelofelijk maar waar: Dat doet ‘t al snel. En QR-codes op ronde paaltjes herkent-ie ook niet. Die vervormen de vierkantjes te erg. De kleine lens van de Pod vindt ‘t al snel te donker. Je moet de Pod tamelijk stil houden als je een foto maakt van de QR-code. Wel eens de stabiliteit van een groep3-handje gezien? Vergrote QR-codes met de cijfercodes eronder bleken de oplossing. Even de codes ophangen voordat we de tocht gaan lopen, dus.
Lekker handige skin?
Ik had er bij mijn aanvraag niet aan gedacht: een hoesje voor de Pods. Ik dacht er pas aan toen Meester Jeroen, mijn stagiair, zijn Pod liet zien. Geen hoesje, flinke ster in een hoek: “Gevallen, maar hij doet ‘t nog goed”. Ik griste de iPods mee naar huis en niemand heeft er meer aangezeten tot ze een Heel Dik Hoesje hadden. De foto’s hadden meteen veel meer ruis: het gevolg van het donker tunneltje van ‘t hoesje voor de toch al kleine lens. Nou ja, voor mooie foto’s nemen we een camera.
Vandaag, 31 mei, stopt het MediaMachtig project. Maar ik ben nog lang niet klaar. Sterker nog: we komen pas net op stoom! Ook deze blog gaat nog even door. Want 't einde van 't project heeft niks te maken met de zoektocht naar een speurtocht. Die is pas over als de dikke mevrouw heeft gezongen.
